znam nadzieję
szemrzącą strumieniem
krwiobiegu
gdzie przelewa się
papier duszy
na dłonie
suchą ruiną
sterczące
z ziemi
jak sztandar
złamany na
pół
złożone
modlitwą
wokół
trzęsawisko półprzymkniętych
powiek
nie oglądam się
za siebie
w sobie znam
nadzieję
która żyje
jak krwioobieg
Komentarze
Prześlij komentarz