orzeł i krzyż

rozłożywszy skrzydła 

pod wyciosanym drzewem 

śnieżnobiały obłok 

głowę zadarł wysoko 

chcąc dojrzeć 

źródło tych promieni

co krwią zrosiły jego dumne czoło 

tam kwitł

konający oddech 

- Oto Matka Twoja